بررسی اثرات ان-استیل سیستئین بر ارزیابی های عملکردی، بیوشیمیایی و فراساختار عصب سیاتیک له شده در موش صحرائی

پیش زمینه و هدف: سیستم استرس اکسیداتیو نقش بسیار مهمی در عملکرد اعصاب محیطی آسیب دیده ایفاء می نماید. در این مطالعه اثر ان-استیل سیستین بر عملکرد، شاخص بیوشیمیایی و فوق ریزبینی عصب سیاتیک له شده تجربی بررسی شده است. مواد و روش کار: تعداد 60 سر موش صحرایی به 5 گروه 12 تایی تقسیم شدند. عصب سیاتیک چپ با استفاده از پنس خون بند کوچک برای مدت 60 ثانیه له شد. تزریق داخل صفاقی ان-استیل سیستئین در مقادیر 10 و 40 میلی گرم/کیلوگرم برای مدت 15 روز متوالی انجام شد. بهبود عملکرد عصب سیاتیک با استفاده از شاخص عملکرد عصب سیاتیک ارزیابی شد. مقدار مالون دی آلدئید و فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز در عصب سیاتیک اندازه گیری شد. مقاطع بافتی برای بررسی میکروسکوپ الکترونی تهیه شدند. یافته ها: ان-استیل سیستئین سبب تسریع در بهبودی عملکردی عصب سیاتیک شد. مقدار افزایش یافته مالون دی آلدئید و فعالیت کاهش یافته سوپر اکسید دیسموتاز در بافت عصب سیاتیک با ان-استیل سیستئین اصلاح گردید. نازک شدن غلاف میلین، تو هم رفتگی غلاف میلین، تشکیل حباب (bleb formation) و تشکیل واکوئل در آکسوپلاسم ناشی از له شدگی عصب سیاتیک با ان-استیل سیستئین بهبود یافت. بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان دادند که ان-استیل سیستئین موجب تسریع بهبود عملکرد عصب سیاتیک له شده گردید. در این عملکرد، ممکن است خاصیت آنتی اکسیدانتی آن دخالت داشته باشد. همچنین، ان-استیل سیستئین اثر محافظت عصبی را با کاهش تغییرات غلاف میلین و آکسوپلاسم ایجاد نمود.